Rkbo en Kennismaking stage

Vandaag zijn wij om 8 uur op pad gegaan, opzoek naar het RKBO (Rooms Katholiek Basis Onderwijs). Dit bleek lastiger te vinden dan gedacht. Wij waren aan het fietsen en aan het praten over het RKBO wanneer een man ons stopt en zegt dat het RKBO helemaal aan de andere kant is. Na een tijdje gepraat te hebben deed een vrouw de luiken open en vertelde ons dat we richting het ziekenhuis moesten fietsen. Daar hebben we het nogmaals gevraagd en uiteindelijk hadden we het RKBO gevonden. Het zat blijkbaar heel dicht bij ons huis.

Daar hebben wij een kort gesprekje gehad met de leiding, waarna we vervolgens onze gegevens moesten achterlaten. Toen ik vroeg of de kleren die ik aan had goed waren, kreeg ik als antwoord dat het niet netjes genoeg was en dat mn broek er 'verlept' uitzag. Ik had gewoon mijn lichte spijkerbroek aan en een t-shirt met korte mouwen.
Aangezien ik i.v.m. de hitte geen zwarte/donkere broeken mee heb genomen (is me niet verteld), ben ik toch maar zo naar mijn stageschool gegaan.

Hier heb ik een kort gesprek gehad met de directrice, ook zij wilde mij gegevens hebben. Zij heeft mij een rondleiding gegeven, het is een mooie school. Opvallend is dat de school geen gangen heeft en dat alles via buiten moet. Vervolgens ben ik voorgesteld aan de groepsleerkracht van groep 6. Zij stelde mij voor aan de klas als volgt: Dit is juf Vivian, zij is een stagiaire. Zij zal hier anderhalve maand zijn. Jullie dienen respect voor haar te hebben, net zoals jullie respect voor mij hebben!! Doe je dit niet, dan ga je eruit. (dit zij ze met een luide stem).
Toen werd ik op een stoel geplaatst voorin de klas en heb ik de lessen bekeken. Ik was onder de indruk van de manier van lesgeven en de methodes. Er wordt hier op en luide toon naar de leerlingen gesproken (leerkracht/leerling verhouding is anders). Daarnaast krijgen ze les uit zeer oude methode's en de opdrachten bestaan vaak uit: schrijf over (nog vrij primitief). In Nederland beginnen de kinderen al te mopperen als ze 8 zinnen moeten overschrijven.
De laatste zin over en verhaaltje over een luchtballon die wilde weglopen maakte veel indruk op mij. De zin was als volgt: toen de kleine luchtballon thuis kwam kreeg hij slaag, want ieder kind moet luisteren en zo is het tot vandaag!
Mijn mentor (de groepsleerkracht van groep 6) is naar mij toe heel enthousiast en aardig, ze vroeg of ik in Nederland al wel eens les had gegeven. Toen ik aangaf dat ik in Nederland de hele dag draaide, gaf ze aan dat ik hier ook wel lessen mag geven. Wel heb ik het idee dat ik veel eigen initiatief moet tonen. Ik bereid daarom gewoon de rekenles voor morgen voor en zie vanzelf wel of ik deze mag geven.