Vreemdelingendienst
Blijf op de hoogte en volg Vivian
05 Januari 2016 | Suriname, Paramaribo
Vandaag hadden wij in de planning om om 10 uur echt weg te gaan met de taxi naar de vreemdelingendienst (dit is verplicht als je langer dan 30 dagen in Suriname wilt blijven).
Dit is niet gelukt....
Rond 10 uur moesten we eerst nog opzoeken waar het precies was en wat we mee moesten nemen, we zagen dat we onze e-ticket uitgeprint moesten hebben. Helaas hadden wij hem alleen op stick, hopelijk kon het ook zo/konden zij hem voor ons afdrukken.
Vervolgens probeerden we een taxi te bestellen via de app 1660. 10 min. wachten stond er. Na een tijdje keek ik weer op de app zag ik dat de taxi geannuleerd was, hij heeft het niet kunnen vinden (Prinsessestraat 114, roze huis, hoe moeilijk kan het zijn...). 2e poging, weer mislukt...
Rond half 12 hadden we dan eindelijk een taxi die ons kon brengen. Het was heel druk op de weg, maar na ongeveer een half uurtje waren wij bij de vreemdelingen dienst.
Daar stond een kaartje met kledingvoorschriften (geen korte broek of hemdjes), 3x raden hoe Wilrieke en ik gekleed waren...
Toch maar naar binnen, want terug gaan had ook geen nut. Helaas moesten we toch echt ons e-ticket uitprinten, daarvoor moesten we naar de Hermitagemall lopen (15 min. lopen). Toen we terug kwamen rond kwart voor 1, gaven we ons paspoort af en konden we gaan wachten. Daar werden we aangesproken op onze kleren. Wij gaven aan dat we het niet wisten en voor deze keer was het oké.
Rond kwart over 1 had Wilrieke haar paspoort terug, ondertussen waren we aan het kletsen met andere Nederlandse stagiaires. Deze waren net binnengekomen. Rond half 2 had 1 van hun het paspoort al terug en ik stond nog steeds te wachten op mijn paspoort.
Ondertussen stond een jongen mij de hele tijd aan te staren en maakte gebaren naar mij. Toen ik uiteindelijk mijn paspoort had en wegliep, seinde hij naar mij dat hij mijn nummer wilde. Ik schudde nee en liep weg, helaas was dat niet genoeg en volgde hij ons. Uiteindelijk gaf hij het op.
Met de andere stagiaires zijn wij naar de Hermitagemall gelopen en hebben daar een hapje gegeten (bij de MAC :P). Vervolgens even gewinkeld en een ijsje gehaald. Daar vroeg een jongen of ik een foto van hem wilde maken, toen ik dat had gedaan en hij naar de foto aan het kijken was kwam ik erachter dat hij foto's van mij aan het maken was. Dit bevestigde Wilrieke ook, toen ben ik maar weggelopen. Ook deze jongens gaven niet snel op en liepen achter ons aan. Hij vroeg of we Engels konden en toen we aangaven dat we dat wel konden ging hij tegen ons praten. 1 ding is zeker, hij sprak absoluut geen Engels. Gelukkig kwam de taxi en waren we veilig.
We hebben nu fietsen en kunnen morgen dus op de fiets naar het RKBO en naar stage :) We zijn nu ook officieel Studenten in Suriname, aangezien we in bezit zijn van een Surinaamse studenten
Dit is niet gelukt....
Rond 10 uur moesten we eerst nog opzoeken waar het precies was en wat we mee moesten nemen, we zagen dat we onze e-ticket uitgeprint moesten hebben. Helaas hadden wij hem alleen op stick, hopelijk kon het ook zo/konden zij hem voor ons afdrukken.
Vervolgens probeerden we een taxi te bestellen via de app 1660. 10 min. wachten stond er. Na een tijdje keek ik weer op de app zag ik dat de taxi geannuleerd was, hij heeft het niet kunnen vinden (Prinsessestraat 114, roze huis, hoe moeilijk kan het zijn...). 2e poging, weer mislukt...
Rond half 12 hadden we dan eindelijk een taxi die ons kon brengen. Het was heel druk op de weg, maar na ongeveer een half uurtje waren wij bij de vreemdelingen dienst.
Daar stond een kaartje met kledingvoorschriften (geen korte broek of hemdjes), 3x raden hoe Wilrieke en ik gekleed waren...
Toch maar naar binnen, want terug gaan had ook geen nut. Helaas moesten we toch echt ons e-ticket uitprinten, daarvoor moesten we naar de Hermitagemall lopen (15 min. lopen). Toen we terug kwamen rond kwart voor 1, gaven we ons paspoort af en konden we gaan wachten. Daar werden we aangesproken op onze kleren. Wij gaven aan dat we het niet wisten en voor deze keer was het oké.
Rond kwart over 1 had Wilrieke haar paspoort terug, ondertussen waren we aan het kletsen met andere Nederlandse stagiaires. Deze waren net binnengekomen. Rond half 2 had 1 van hun het paspoort al terug en ik stond nog steeds te wachten op mijn paspoort.
Ondertussen stond een jongen mij de hele tijd aan te staren en maakte gebaren naar mij. Toen ik uiteindelijk mijn paspoort had en wegliep, seinde hij naar mij dat hij mijn nummer wilde. Ik schudde nee en liep weg, helaas was dat niet genoeg en volgde hij ons. Uiteindelijk gaf hij het op.
Met de andere stagiaires zijn wij naar de Hermitagemall gelopen en hebben daar een hapje gegeten (bij de MAC :P). Vervolgens even gewinkeld en een ijsje gehaald. Daar vroeg een jongen of ik een foto van hem wilde maken, toen ik dat had gedaan en hij naar de foto aan het kijken was kwam ik erachter dat hij foto's van mij aan het maken was. Dit bevestigde Wilrieke ook, toen ben ik maar weggelopen. Ook deze jongens gaven niet snel op en liepen achter ons aan. Hij vroeg of we Engels konden en toen we aangaven dat we dat wel konden ging hij tegen ons praten. 1 ding is zeker, hij sprak absoluut geen Engels. Gelukkig kwam de taxi en waren we veilig.
We hebben nu fietsen en kunnen morgen dus op de fiets naar het RKBO en naar stage :) We zijn nu ook officieel Studenten in Suriname, aangezien we in bezit zijn van een Surinaamse studenten
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
